Gecerdi, aslinda yasadigimiz her sey er ya da gec gecerdi. Bedenimize aldigimiz yaralar gecerdi. Ruhumuza aldigimiz yaralar da bir süre sonra eskisi gibi acitmadigi icin onlar da gecerdi. Kalbimize aldigimiz yaralar iseasla gecmeyecek gibi hissettirse de zamanla onlarin da gectigini görürdük. Hangi aci gecmezdi, biliyor musunuz Aklimiza aldigimiz acilar gecmezdi. Beden iyilesir, ruh güclenir, kalp tecrübe edinir ama akil hep ayni kalirdi.


Damgaci icin belki de yolun sonu görünmüstür ancak Sedef icin cözülmesi gereken dügümler sadece bundan ibaret degildir. Yüzlesmesi gereken bir gecmisi, söylenmesi gereken sözleri ve hesabinin sorulmasi gereken yenilmislikleri vardir.Tüm bunlardan bir cirpida siyrilmak hic de kolay degildir. Artik Sedef tek basinadir ve tüm yükleri tek basina omuzlamak zorundadir. Fakat hayat, hic de onun planlarini uygulayacak gibi görünmemektedir. Basina geleceklerden habersiz, bir sona dogru adim adim yürümektedir.