Necipcik, Necipcik, dem cekiyor kus;
Yokuslar inistir, inisler yokus;
Bir yokluk, bi varlik; ne degis-tokus
Bir su yan, bir bu yan, gidip gelmeler...
Kus, dem cekiyor, cik cik ötüyor da Necip Fazil dedemizin adini söylüyormus
Necipcik, Necipcik... Varlikla yoklugu sanki kulagina fisildiyormus.
Kus kardes, Necip Fazil üstadimizi cocukluguna götürmüs de ona ne güzel
isim bulmus Necipcik...
Haydi canlar Necipciki gülücükle karsilayalim.
