Gönlüm ki, bu aralar her gidene küs. Kaleme ve kagida sirt dönüp dilime siginan inceden sizan yanim, kirk yilin toplanmis bulutlarini bu aksam gönlüme yagdirmaya yeminli. Oysa bagrimda büyüyen her söz bana annemden yadigardi.Daglarin eteklerine inerken aksamin kizilligi, issizlik üstümü islatmasin, diye ahlarin vaktine sigindim. Gecmisten gelecege zaman uzarken, daha da kivrilirdi yollar. Senden kalan hüzünler, kiyiya vuran mülteciler gibi, seher yelinden evvel gelip divana hesapsiz otururdu.Zoraki yükledigim hayat yükünü cekmemeyeydi telasim. Beni getirip bu hengamenin ortasina birakip gidenlere sormam lazimdi aslinda tipki Leylayi götürüp Londranin ortasina biraktigi gibi, sairin. Cokca utangactim, kirgin ve dökülmüstüm. Seni sevmeye yemin ederken en cok annemin gözlerini hatirlayisim bundandi.Ah Bir bilsen, sen olmadan heybemde ne cok yolculuk biriktirmisim.Haydi, gelip gectin diyelim, yola serpilen onca yakarisimi kim toplayacak
