19.Yüzyil, Klasik Türk edebiyatinin son demlerini yasadigi yüzyildir. Toplumun cesitli alanlarinda icra edilen Batililasma cabalari edebiyati da etkilemistir. Bu dönemde muhteva ve edebi türler bakimindan birtakim degisikliklerin oldugu görülmektedir. Ancak, her ne kadar edebi anlayis degismeye baslasa da eski tarzdan tamamen kopma olmamistir. Yeni edebiyatin temelini atan öncü isimler bile eski tarzda eserler kaleme almaya devam etmislerdir. Her alanda görülen degisim ve dönüsüm edebiyatta da görülmekle birlikte bu degisim ve dönüsüm diger alanlara nispetle edebiyatta daha yavas bir sekilde cereyan etmistir.
Bu dönemde de klasik edebiyatin baslangic döneminde oldugu gibi dini-tasavvufi siire olan meyil artmistir. Neredeyse her sairin divaninda bu türden siirlere rastlamak mümkündür. Bu yüzyilda eser verenlerden biri de Sabaniyye tarikatina mensup olan Harputlu Mahmud Bedreddin Efendidir.
Calismamiz iki kisimdan olusmaktadir. Birinci kisimda sairin eserleriyle beraber hayati ele alinmis, sonrasinda Bahrül hakayik ve Miratül-Megaib adli eseri tanitilmis ve Dvani incelenmistir. Ikinci kisim ise Dvanin metnini olusturmaktadir. Kitabin sonunda ise Divanin tipki basimina yer verilmistir.