Ertesi gün Karabibik yatagindan sicrayarak kalktiginda günes henüz dogmak üzereydi.Kalkar kalkmaz dolma gibi bir sigara tutusturdu. Ocak sönmüs, koru bile gecmisti. Huri hala horul horul uyumaktaydi. Karabibik kizini ayagiyla dürterek Hey Huri Zipla görem... Gün cikiyo be... Dihiy... diye bagirdi. Huri gözlerini yan acarak bir seyler homurdandi. Sag yanindan sol yanina dönerek babasina sirtini cevirdi. Karabibikin bu tembel kizla ugrasacak zamani yoktu. Eski püskü ceketini arkasina taktigi gibi kapidan firladi. Hava oldukca ayazdi. Dolunaya yakin bir ay, bati ufkuna dogru inmeye baslamisti.
