Bu yüzden basini bile ceviremedi arka pencereye. Ama orada bir gizem hep cagirdi onu pervazina. Tarifsiz tinilarin esliginde sabahlari ciliz bir gün isigi sizardi odasina. Cesaret edip bakamazdi. Bosluk korkusu yere mihliyordu onu. Bir salincak atsam bu bosluga, kim ne karisir diyerek isyan ettigi de oluyordu. Bu bazi geceler arka pencereden gelen rayihalar icin de gecerliydi. Rüyalari hep arka pencere önünde geciyordu.
Yasadigi ev tabanindan su almaya basladiginda o arka pencereden filikasina atlayip denize aciliyordu kimseler görmeden. Hicbir haritada gecmeyen gizemli bir denizdi bu. Dibi inci mercan döseli... Yüksek kayalardan kiyilari olan mavi bir derya Kayalarin ardi elma bahceleri... Deniz kabuklarindan daglar yapmisti odasina. Adam olmayacak bu diyordu etrafindakiler. Her sey hizla dönüyordu belleginde. Hizla parcalaniyor ve yok oluyordu.
