Yoklugun bilincinden söz edemeyiz. sik, sevgiliyi tanimadan önce icinde bulundugu yoklugun farkinda degildir. Oradan cikip varliga ermesi, kendini bilmesi ancak severek mümkün olur. Varolusun basi döndürmesi bundandir, yildizli gökyüzü gibi, insanin aklini alir.
Aski tattiktan sonra sevgilisini kaybeden asigin icine düstügü yalnizlik ise gercek yalnizliktir. Bu, Tanrinin evreni yaratmasindan önceki yalnizligi gibi yokluktan degil, varliktan dogar. Önce varliga ermis, sonra yitirmistir. Nasil ki Tanri evreni yok edip artik yalnizliga geri dönemezse, asik da geri dönülmez bir yerdedir. Ask sayesinde kendini var etmistir, ama kendi varliginin Tanrisi degildir, caresizligi, acilari buradan gelir.
