Bir tiyatro sanatcisi sahne tozunu yuttugunda artik oradan ayrilamaz. Sahneyle, perdeyle, alkisla o kadar özdeslesir ki kendisinin isik mi, perde mi, sahne mi, alkis mi oldugunun ayirdina varamaz.
Pinar Cekirge Ali Poyrazoglu, Cem Davran, Colpan Ilhan, Ferhan Sensoy, Hadi Caman, Haldun Dormen, Hülya Kocyigit, Jeyan M. Ayral, Lale Belkis, Metin Serezli, Nedim Saban, Nevra Serezli, Nükhet Duru, Ruhsar Öcal, Sevinc Erbulak, Sevinc Sungur, Sebnem Özinal, Sener Sen, Tulu Cizgen ve Zuhal Olcay la konustu; öyle konustu ki onlari bir sahneden baska bir sahneye cikardi. Kendi isiklarini tuttu, kendi perdesiyle örttü. Geride bu kez seyircinin degil, okurun alkislari kaldi.
